‘Wie schrijft die blijft’, zeggen ze. Maar architecten weten wel beter, het is natuurlijk ‘wie bouwt die blijft’. Onze hele leefomgeving bestaat uit stukjes oude en nog oudere architectuur die we nog dagelijks gebruiken. In termen van ‘publieksbereik’ kun je maar beter een goed gebouw neerzetten dan een goed boek schrijven. Denk eens aan hoeveel mensen in de loop van de geschiedenis op de Akropolis hebben rondgelopen; een stuk meer dan er ooit Aristoteles hebben gelezen.
Waarom dan toch schrijven? Schrijven biedt gelegenheid voor iets dat het bouwen niet kan: buiten de hectiek van de dagelijkse ontwerppraktijk nieuwe ideeën verkennen. Gedachten ordenen zónder programma van eisen, het vinden van woorden bij vage intuïties en halve vermoedens.
Fromscratch.work bestaat nu een jaar en leidde tot zestien columns, één gesproken optreden, maandelijks nieuwe abonnees en shares op social media. Voor het schrijven van columns heb ik mezelf een paar randvoorwaarden gegeven: ze moeten leesbaar zijn voor vakgenoten én leken, maximaal uit zeshonderd woorden bestaan en iedere drie weken verschijnen. Verder kan en mag alles, zolang het iets met architectuur of stedenbouw te maken heeft.
Deze zomer gebruik ik om m’n gedachten over het schrijven eens te ordenen. Wat is het doel van mijn columns (is er een doel nodig?). Moet de site er anders uitzien? Hoeveel publiek wil ik bereiken? Ideeën van lezers zijn zeer welkom. Mocht je eens een gastcolumn willen schrijven of op een andere manier geïnteresseerd zijn in een samenwerking, dan ben ik daar nieuwsgierig naar.
Mooie zomer gewenst en tot in september,
Violette Schönberger